Mój kot aportuje!

...lepiej niż mój ostatni, ukochany psiak! Owszem, bardzo lubił, żeby mu rzucać patyki czy piłki, sam chętnie zabierał mi coś z ręki - tylko efekt był zawsze taki sam: Goń mnie! Kika jest niezmordowana w aportach. Koreczek (od winka- jej ulubione, ekologiczne zabaweczki) rzucony - po chwili wraca do mnie i ląduje u mych stóp. Ludożerka czeka w napięciu czy, kiedy i gdzie znowu rzucę. A potem pędziii, nie wyrabiając na zakrętach, obijając się o meble w ferworze pogoni. I już za chwilkę przybiega z korkiem w mordce, rzuca mi gdzieś blisko, a jeśli za długo się ociągam...niby od niechcenia, podsuwa go łapką bliżej, bo może nie dosięgam? I tak co najmniej kilkanaście razy. Aż do zasapania się...Potem pada na boku z wyprostowanymi łapkami i dyszy z wywalonym jęzorkiem - całkiem jak pies.
Nauczyła się ostatnio miauczeć z korkiem w pyszczku ;-) Za pierwszym razem wystraszyła nas - taki dziwny to był miauk. Teraz już wiemy, że ten dziwny gardłowy dźwięk to tylko miauczenie z korkiem ;-))

Ostatnio pomagała mi przy zmienianiu pościeli...
Poniżej zagadka: gdzie jest Ludożerka?





Z mniej przyjemnych spraw, a bardziej obowiązkowych.
Poprawkę pracy zaliczeniowej udało się popchnąć. To super!
Ale z pracy magisterskiej nie napisałam jednego słowa! Fatalnie!! A tak mi na tym zależało!
I do egzaminu uczy mi się bardzo, bardzo ciężko. Stron jest kilkadziesiąt drobnym maczkiem, a mnie się udało już dwa razy zasnąć! Raz przy stronie numer 4, a za drugim razem byłam twarda jak taczanka na stepie i dobrnęłam aż do strony numer 7 !!!
Jutro środa, już środa!!!
W piątek jadę i jest minimalna szansa, że przy powtarzaniu z dziewczynami coś mi zostanie w głowie! Cokolwiek pliizz!!
Egzamin w niedzielę...

Leniwa i niedouczona Fjona - to ja!